|
بیست و هشتم آذر ماه 1391
12/18/2012
دسته اول آدمهایی که کلا خودمحور هستن. خانواده خودشون بهترین و منزه ترین آدمهای دنیا هستن با سواد و تحصیل کرده و با فرهنگ برعکس بقیه آدمهای پیف پیفوی دور و برشون. مدرسه شون بهترین مدرسه دنیا بوده. دانشگاهشون در تمام دنیا بالاترین رتبه را داره. کشورشون باهوش ترین و با کمال ترین مردم دنیا را داره. خلاصه هر چیزی که اینها محورش باشن بهترینه توی دنیا. اینا معمولا هم آدمایی هستن که متکلم وحده هستن... حرف می زنن و جوش میارن و تئوری ارائه می دن و مشکلات دنیا را تحلیل و حل و فصح می کنن و بعد از ۴۵ دقیقه اگه بخوای یک کلمه بگی سرت داد می زنن بذار حرفمو تموم کنم. دسته دوم آدمایی هستن که همه چیزو بهتر می دونن. بیست سالشونه و آخرین بچه ای که دیدن تو عمرشون بچگی خودشون و خواهرشون بوده و تمام مدت به بچه تو یا خود تو امر و نهی می کنن که وای این کثیفه دست نزن. وای با دستت ماکارونی نخور. وای چرا با بچه یک کلمه آلمانی حرف زدی الان کانفیوز می شه... گوشت می پزی پس پودر سیرت کو؟ چرا آویشن نزدی؟ چرا پیاز داغت این رنگیه؟ چرا کاهو را اول می شوری بعد خورد می کنی؟ چرا میوه ها را با اسکاچ نشستی؟چرا پوست قارچ ها را نکندی؟ دسته سوم آدمایی هستن که هر کاری که توی جمع بخواد انجام بشه ساز مخالفن. همه می رن مهمونی آخر سال اینا به نظرشون ابلهانه میاد. همه کارت تبریک آخر سال امضا می کنن اینا فکر می کنن وقتشون طلاست و امضاشون نباید پای کارت باشه. همه می رن صبحانه خوری توی اتاق بغلی اینا فکر می کنن کارشون خیلی مهمه و باید بشینن توی اتاقشون درو ببندن کار کنن. تلفن زنگ می زنه اول نیم ساعت قبلش فحش می دن نیم ساعت بعدش که چرا کسی مصدع اوقاتشون شده. دسته چهارم آدمایی هستن که خیلی با شما دوستن. اما اگه یک بار یک اشتباهی از شما سر زد دیگه با شما حرف نمی زنن. اگه بهشون گفتی من مریضم و موقعیت مناسبی ندارم که الان چند روز بیای پیش من مسافرتشون را کنسل می کنن و بعد از اون دیگه جواب تلفن و فیس بوک و ایمیل و هیچی ات را نمی دن و پشت سرت گله می کنن که من می خواستم برم پرستاریشو بکنم. یا مثلا اگه گفتن به من پول قرض بده و تو گفتی من ندارم یا نمی تونم الان تو موقعیتی نیستم که قرض بدم چون باید ویزامو تمدید کنم یا هر چیز دیگه ای دیگه رابطه شون را با تو قطع می کنن و جواب تلفن نمی دن و توی خیابون ببیننت کانشون را از اون طرف می کنن... واقعا با اینجور آدمها چکار می کنید؟ 10:15 AM نوشا - 8 نظر
هفدهم آذر ماه 1391
12/07/2012
هر سال آخر سال شرکت یک جشن داره که در انتها به شام ختم می شه... رئیس شرکت معتقده که کسی که شام می خوره قبلش باید براش زحمت کشیده باشه... اینه که یک سال پیست اسکی هست، یک سال پیست ماشین سواری و مسابقه، یک سال paintball... هر سال یک چیز جدید. امروز دوباره روزیه که جشن آخر سال شرکته. برنامه این هست که بریم فانتزی لند. فانتزی لند تا اینجا یک ساعت راهه. برنامه این است که ساعت ۲ بعد از ظهر آنجا باشیم تا ۶ونیم در بازارهای کریسمسی قدم بزنیم و از غرفه های مختلف خوردنی و نوشیدنی های مختلف امتحان کنیم و خلاصه حال و هوای کریسمسی پیدا کنیم. ساعت ۶ و نیم راه بیفتیم برویم دوسلدورف، یک ساعت توی راه باشیم که شام لبنانی بخوریم. حدود ۱۰-۱۱ شب هم کسانی که خسته هستند برگردند خانه شان (دوباره یک ساعت رانندگی) و کسانی که می خواهند بروند دیسکویی جایی به جشن و پایکوبی. ما از قبل گفته بودیم که دیرتر می آییم که دخترجانمان در مهد خوابش را رفته باشد و فیت باشد. از آنطرف هم گفتیم که شاید مجبور بشیم زودتر برگردیم چون ممکن است دخترجانمان زودتر خسته بشود یا یخ زده باشد و ما نتوانیم تا ۱۰-۱۱ شب بیرون باشیم. به بیرون که نگاه می کنم یخ می زنم. فکر می کنم شانس آورده ایم که دخترکی داریم که به بهانه اش می توانیم دو ساعت دیرتر برویم و احیانا یکی دو ساعت زودتر برگردیم... اما آیا امشب جان سالم به در می بریم از این جشن؟آیا قندیل می بندیم؟آیا خوش می گذره بهمون؟ آیا از فرداش همگی سینه پهلو می کنیم و تخت به تخت توی خونه می خوابیم تا سال دیگه؟ آیا از فردا به خودمان بد و بیراه نمی گوییم که چرا کنسل نکردیم حضور غیورانه مان را در این جشن باشکوه آخر سال با بچه یک سال و نیمه؟ اینها سوالات بی جواب یک روز صبح زمستانی کریسمسی هستن. 10:59 AM نوشا - 0 نظر
سیزدهم آذر ماه 1391
12/03/2012
یکی
از خوشی های زندگی مامان سیتا این هست که
من آلمانی نیستم و خیلی از رسوم را نمی
شناسم و اون می تونه اون رسوم را به من
معرفی کنه...
امسال
زنگ زده بود یک ماه پیش که آیا من برنامه
دارم برای دخترک تقویم کریسمس (Adventskalendar) درست
کنم یا نه. من که معمولا
در این زمینه ها بیغ هستم گفتم نه. اون
هم از خدا خواسته گفت که پس من یکی درست
می کنم براش... خوبی مادربزرگ
آلمانی اینه که در اینجور موارد قبلش
هماهنگ می کنه و تو این شانس را داری که
بگی نه خودم درست می کنم یا اصلا نمی خواهیم
چنین چیزی برای بچه مون داشته باشیم. خوبی دیگش هم اینه که اگه گفتی نه خودم درست می کنم یا اصلا مخالفم خونت را حلال نمی کنه.
چند
روز پیش بود که یک بسته برامون اومد از
مامان بابای سیتا... توش
شیرینی های مامانپز کریسمسی و یکی دو تا کادو برای
نیکلاوس (نیکلاوس جشن
مذهبی آلمانی هست که ۶ دسامبر برگزار می
شه و بچه ها شبش کفشهاشونو می ذارن دم در
که نیکلاوس براشون کادو بذاره توش) و
تقویم کریسمس هست برای دخترک. تقویم
شامل یک نخ بلند هست که ازش ۲۴ تا جوراب
آویزونه(طبیعتا جورابی
که می گم جوراب قرمز کریسمسی هست و نه
جوراب مردونه یا زنونه اینا...). روی
جورابها عددهای یک تا ۲۴ نوشته شده و توی
هر جورابی یک کادوی کوچیک هست. دخترک
اجازه داره هر روز یکی از جورابها را باز
کنه و کادوی توش را در بیاره... کادوها
معمولا چیزهای خیلی ساده هستن مثلا شکلات
یا گیره سر یا اسباب بازی کوچک...
اینجوری بچه ها خودشون را برای
کریسمس که ۲۵ و ۲۶ دسامبر هست آماده می
کنن.
3:22 PM نوشا - 1 نظر
|
