|
هشتم مرداد ماه 1388
7/30/2009
با یک خانمی سر و کله می زنه. صبر می کنم تا حرفش تمام بشه. گوشی را می گذاره و به همکارش چیزی می گه که من نمی شنوم. همکارش جواب می ده آره بابا حقشون همونه که احمدی نژاد رئیس جمهورشون بشه. می خواستن میر حسین بیاد! اون یکی می گه شنیدی خیلی از علمـا می خوان برن نـجف؟ می گه آره! خیلی اوضاع شلوغه... اولی می گه فهمیدی قضیه جودو کارها رو؟ دولت ۳ نفر رو همینجوری سوار هواپیما کرده که برن... من این طرف خط با خودم فکر می کنم سفارتی ها هم اون غولهایی که ما فکر می کنیم نیستن ها!!! 3:33 PM نوشا - 0 نظر
دوم مرداد ماه 1388
7/24/2009
یاد چند ماه پیش در آلمان می افتم. یک حادثه قطار طی اون قطار از ریل منحرف می شه و تا جایی که من یادم هست تلفات جانی ای نداشت. اما جامعه آلمان را شوکه کرد. هیئت تحقیقی مشغول به کار شد که علل سانحه را پیدا کنه و به این نتیجه رسید که قطار مذکور یک نقص فنی مادرزاد داشته که ممکن هست تمام قطارهای این سری ساخت مشکل مشابهی داشته باشند. کاری که سازمان راه آهن آلمان کرد این بود که تمام قطارهای مشابه را طی یک برنامه ریزی دقیق چک کنه و به مردم اطمینان بده که مشکلی وجود نداره و اگه وجود داشته برطرف می شه. به نظر من به این کار می گن جلب اعتماد عمومی و پیشگیری از سوانح ناگوار. کاری که ما ایرانیها فقط می توانیم به خواب ببینیم... این کار طبیعتا هزینه زیادی بر داشت و مردم زیادی هم به خاطر محدود شدن خطوط قطار در آن مدت دچار مشکل شدند و راه آهن آلمان طبیعتا ضرر زیادی کرد... اما ارزش جان انسانها ظاهرا بیشتر از خسارت ناشی از این تست بود... ایران از سال ۱۹۷۹ براساس قوانین تحریم هوایی از سوی ایالات متحده، نمی تواند هواپیماهایی را که بیش از ۱۰درصد قطعات آن را آمریکا تولید کرده است خریداری کند. مقامات هواپیمایی ایران از مدت‌ها پیش به خریداری هواپیماهای روسی روی آورده‌اند. پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ بیش از هزار و ۵۰۰ صد نفر در سوانح هوایی ایران کشته شده‌اند. هواپیماهای ایرباس ۱۰۰٪ توسط اروپا تولید می شود و شامل تحریم آمریکا نمی شوند. ایران هم که ظاهرا کشور فقیری نیست. سوال اینجاست که چرا اینهمه هواپیمای روسی لعنتی؟! چرا کسی پاسخگو نیست؟! اینها مشکلات تحریم نیست ... اینها مشکلات بی لیاقتی دولتمردان ماست. یکی پس از دیگری. یکی بدتر از دیگری. چرا چنین دولتی ولو در روز آخر کار به خاطر بی کفایتی استیضاح نمی شود؟!!!! 7:40 PM نوشا - 0 نظر
دخترک قیافه کاملا عربی داره. چشمهای بزرگ و ابروهای پرپشت تمیز کرده و محجب هم هست ولی خیلی خوش سلیقه در انتخاب رنگ مانتو و روسری. خیلی هم خوش اخلاق و زبله... مدرک از انگلیس داره و حالا برگشته توی کشور خودش یک پست مهم داره و به نظر آدم موفقی میاد. آقاهه مثل اکثرمردهای عرب سیاه چرده و ته ریش مرتب و ادعا کرده که ۱۷ تا ماشین داره و اینجا همش دنبال لوازم یدکی ماشین هاش می گرده. یک آقای دیگه هم هست که در واقع رابط بین شرکت ما و اونها هست که اونهم عرب هست ولی ساکن آلمان. طبق قرار ساعت ۸ می ریم هتل دنبالشون که طبق خلق و خوی شرقیشون نیم ساعتی ما رو معطل می کنند و از ۸ و نیم گذشته لک و لک سر و کله شان پیدا می شه. اون آقای رابط که یک کمی زودتر رسیده به ما می گه خوب باید بدونید که اینها به اینجور زندگی عادت ندارند. اینها معمولا ۱۰ صبح می رن سر کار و ساعت ۲ هم تعطیله. می گم نمی شه منم استخدام کنن؟! فکر کن با یک لیسانس... به محض اینکه می رسند شروع می کنند به گپ زدن بین خودشون. اونقدر گرم بحث بین خودشون هستن که اصولا کـس دیگه ای مجال حرف زدن پیدا نمی کنه. یک جوری بحثشون می رسه به شبکه الجـزیره. یکی شون می گه این شبکه اولین شبکه عرب زبانی بود که به طور مستقل و بدون وابستگی جناحی شروع به کار خبررسانی کرد. دخترک هم با یک ذوق و شوقی تعریف می کنه و می گه آره خوب همش از بی بی سی عربی شروع شد. بعد که اونها توی عربستان مشکل پیدا کردند خیلی هاشون رفتند توی شبکه الجـزیره و ... بهشون می گم ما الـجزیره را بیشتر به پخش فیلم های بن لـادن و القـاعده و ... می شناسیم. دخترک می خنده. ظاهرا بین عرب جماعت این شبکه اسم و رسم دیگه ای داره. ظاهرا واقعا یکی از شبکه های معتبر خبریشون هست که تصادفا اخبار از ما بهترون را هم پخش می کنه. بعد از مدتی گپ زدن یکی شون می پرسه که من از کجا می یام. می گم از ایران. سرش را تکون می ده و می گه می دونم که اینو نباید بگم چون نمی خوام حالت را بد کنم اما من واقعا از اتفاقاتی که این روزها در ایران می افته ناراحتم و خیلی نگران هستم. می گه که بطور دقیق تمام اخبار ایران را پی گیری می کنه و بعد بحث انقـلاب ایران شروع می شه. برام خیلی جالبه که در حرفهاشون از کلمه revolution استفاده می کنند که به معنای انقـلاب هست و نه اعتراض به رای یا اعتراض به رئیس جمهور. و نه اینکه فکر کنید انقـلاب ۵۷ را می گن... نه! همین انتخابات خودمون را منظورشونه. هر کدام یک نظری دارند. یکی می گه ایران به شـاه احتیاج داره. ایرانیها خیلی باهوش و مستقل هستند. این مـلاها نمی گذارند ایرانیها پیشرفت کنند. یکی نقد رفسنـجانی می کنه. اون یکی نقد منتـظری می کنه و من توی کف مونده ام که اینها چقدر در جریان آخرین اخبار هستند. یکی شون یک حرف جالبی می زنه. می گه در ایران اگه دمـوکراسی واقعی بود موسـوی حتی یک دونه رای هم نمی آورد. یکی که ظاهرا مسئول فروش در خاور میانه هست کلی برای سیتا و یکی دوتا آلمانی دیگه تعریف می کنه که ایران چقدر در منطقه خاورمیانه کشور بزرگ و مهمیه. اینکه توی یکی از نشست های چند سال پیش به این نتیجه رسیده اند که بانک ملی ایران بزرگترین بانک منطقه هست (از لحاظ تعدد شعبه ها). بعد هم از احـمدی نـژاد می ناله. می گه در زمان احمـدی نـژاد هیچ معامله ای با ایران نمی شه برقرار کرد. --------------------------------------------------------------------------------------------------- بعد از یک ماه و نیم دیشب تنها شبی بود که پای اینترنت ننشستم. یعنی خیلی با خودم مبارزه کردم که اصولا کامپیوتر را روشن نکنم... تا اینجاش خوب بود. مشکل از اونجایی شروع شد که ساعت ۴ صبح از خواب بیدار شدم با یک عالمه مقاله و نوشته و اخبار در کله ام که شاید همه را به خواب دیده بودم. بعد از یک ساعت مبارزه از جا بلند می شم و میام می نشینم سر کامپیوتر... اعـتیاد بد دردیه ها! 6:04 AM نوشا - 0 نظر
بیست و نهم تیر ماه 1388
7/20/2009
تکه ای از نوشته اخیر بابک داد هست که آخر شبی منو به حد نهایت تحت تاثیر قرار داد. اگر فرصت کردید کل نوشته را بخوانید. 11:08 PM نوشا - 0 نظر
بیست و ششم تیر ماه 1388
7/17/2009
11:25 PM نوشا - 0 نظر
آق بهمن دمش گرم از لندن زنگ زده به پدرش. پدرش گذاشته روی رادیو و اون لحظه به لحظه گزارش می کنه و گزارشش از فوتبال ایران استرالیا هم هیجان انگیزتره. از اونجایی که اصلا انتظارش را نداشتم که رفسـنجانی به این صراحت به قضایا بپردازه خیلی بهم چسبید. خبر بد این که شادی صدر عزیز توسط لباس شخصی ها در حال رفتن به نماز جمعه ربوده شد!! خدا رحم کنه. 11:58 AM نوشا - 0 نظر
بیست و چهارم تیر ماه 1388
7/15/2009
اینجا که هستی این تضاد بین زندگی بی ذغدغه اروپایی و زندگی پرتنش ایرانی آدم را پاره پاره می کند. چکار می شود کرد؟ چکار می شود کرد؟ تمام اینها اما چیزی هم نیست که تازگی داشته باشد. تمام اینها یک بار به تمامی و شاید حتی با شدت و حدت بیشتر در سالهای ۶۰ هم اتفاق افتاده بود. اما آن زمان اینترنتی در کار نبود. آیا ۱۰ سال دیگه ... ۲۰ سال دیگه دوباره چنین روزهایی را شاید هم حتی بدتر تجربه می کنیم؟ با این حال چیزی که حس مثبتی بهم می ده اینه که می دونم که مردم ایران احـمدی نژاد را انتخاب نکرد. اینکه شاید شاید شاید سالها بعد به این روزها به عنوان نقطه عطف مثبتی در تاریخ ایران نگاه کنیم. 12:03 AM نوشا - 0 نظر
|
