|
سی و یکم تیر ماه 1387
7/21/2008
بر خلاف ایران که وقتی روی کارت نوشته ۵ تا ۸ همه ساعت ۷ و نیم میان روی کارت که نوشته بود ساعت ۱ ظهر ما ساعت ۱۲ و ربع دم کلیسا بودیم و تنها کسانی که خیلی دیر رسیدند دو تا از دوستان عروس و داماد بودند که ۱۰ دقیقه به ۱ اونجا بودند. دم کلیسا بعضی ها هم سوالات بامزه ای از من می کردند. مثل اینکه شما هم می رین توی مسجد برای عقد شرعی. خوب خیلی ها هم می پرسیدند که مراسم ازدواج توی ایران چطوری هست و کلی من هم کار فرهنگی کردم اونجا. خیلی از دوستان عروس و داماد تکه های جالبی را انتخاب کرده بودند که لابلای حرفهای خانم کشیش می خوندند که جالبترینش به نظر من یک تکه از جبران خلیل جبران بود که می تونید اینجا بخونیدش. خلاصه کلیسا یکی دو ساعت طول کشید و بعد یکی دو ساعت روی یک کشتی کوچک تفریحی روی دریاچه شهر بدون عروس و داماد طی شد تا در این فاصله اونها بتونن عکس بگیرند و در این فاصله پذیرایی بود و بعد عروس و داماد هم به ما ملحق شدند و کیک عروسی بریده شد. چیزی که جالبه اینکه اینجا هیچ کسی از این رسم خبر نداره که عروس و داماد کیک را می برند و دهان همدیگه می گذارند. کیک را می برند و به اولین کسی که دم دستشون هست می دن و همین جور تا آخر کیک را عروس بدبخت باید ببره تا یک نفر از اطرافیان نجاتش بده. بعد از کشتی سواری چند تا عکس دسته جمعی با حضور همه حضار گرفته شد و به محلی رفتیم که به قول ما تالار عروسی بود و طبیعتا زنونه مردونه هم قاطی بود :D ولی با این تفاوت که روی تمام میزها اسم افراد نوشته شده که باید اول اسمت را پیدا کنی و همونجا بشینی. فلسفه اش هم این هست که آدمهایی را کنار هم سر یک میز بنشونی که فکر می کنی با هم خوب کنار میان و مثلا آخر سر یک عمه پیر یک گوشه تنها نمی مونه. به نظر من که چیز کاملا بیهوده ای هست... اما خوب یکی از معدود رسوماتی هست که در آلمان وجود داره و همه بهش عمل می کنند. .......................................................................................................... امروز اولین کاری که می کنم سایتهای اخبار را باز می کنم که ببینم در روزهای اخیر چه اتفاقاتی افتاده و خبر فوت خسرو شکیبایی را می خونم... حیف. واقعا حیف. 10:50 AM نوشا - 0 نظر
هفدهم تیر ماه 1387
7/07/2008
خلاصه نیم ساعت تمام بحث می کنیم و من در تمام مدت در تعجبم که این بچه های آلمانی فنی که معمولا اصولا توی این خط ها نیستند چطور به فکر چنین مساله ای افتاده اند ... تا وقتیکه یک نفر دیگه از همکارها برام یک لینک آلمانی از یکی از معتبرترین مجلات آنلاین کامپیوتر آلمانی را می فرسته که در اون نوشته مجـلس ایران طرح اعــدام برای جرایم اینترنتی را بررسی می کنه و در اون هم طبیعتا ذکر شده که در ایران هنوز اعدام نوجوانان و مجازاتهایی مثل سنگسار وجود داره. اینهم لینکش البته به آلمانی که در مورد همون طرح معروف امنیـت روانـی هست. من متاسفانه لینک مستقیم ایـسنا را پیدا نکردم. 4:01 PM نوشا - 0 نظر
توی این سایتها معمولا تنها شماره تلفنی که هست شماره تلفنخونه اون مرکز هست. زنگ می زنی به همون تنها شماره ای که هست... برای طرف توضیح می دی که کارت چی هست و طرف با تعجب می پرسه خانم حالا شما چرا با این شماره تلفن تماس گرفته اید؟می گی شرمنده ... من از خارج از کشور تماس می گیرم توی سایتتون این تنها شماره ای بود که وجود داره... لطف می کنه می گه خوب پس با این شماره تماس بگیرید. می پرسم شما نمی تونید منو مرتبط کنید؟ شماره ایران رو گرفتن از اینجا واقعا سخته. با شرمندگی می گه نه خانم. ما توی یه ساختمون دیگه هستیم. باید دوباره تماس بگیرید. قطع می کنی و شماره جدید را می گیری. دوباره داستان را تعریف می کنی و خانم خواب آلود پشت تلفن می گه یک لحظه صبر کنید تا وصلتون کنم. دوباره داستان را تعریف می کنی... آقایی که پشت تلفنه تا می فهمه از آلمان تماس می گیری گل از گلش می شکفه. اول کلی سوال می کنه تا دقیق تر بفهمه که کارت چی هست و بعدش با کلی ناز و ادا به آلمانی یک شماره تلفن می ده که به اونجا زنگ بزنی... به آلمانی می پرسه من خوب آلمانی حرف می زنم؟! می گی بببله. دستتون هم درد نکنه. حالا شما یعنی نمی تونید کار منو راه بندازید؟ می گه نه خانم. اما این شماره که بهتون می دم شماره مستقیم اون کسیه که مسوول این کاره. به اون شماره ای که این آقاهه داده زنگ می زنی و دوباره داستان حسین کرد شبستری را تعریف می کنی. آقاهه دوباره یک شماره می ده... دیگه کفرت در اومده. می پرسی شما نمی تونید منو وصل کنید؟ من از خارج از کشور تماس می گیرم ... الان شما ششمین کسی هستید که یک شماره جدید می ده.... و اون آقا می گه نه نه نمی تونم..... تق. و به همین سادگی تق گوشی را می گذاره بدون اینکه من شماره ای که داده بود را یادداشت کرده باشم. با خودم فکر می کنم قبض این ماه تلفن هم حتما خیلی نجومی می شه... از همه جالبتر وقتی هست که زنگ می زنی به سفـارت سوال کنی در مورد اینکه شماره بانکی که باید پول به حسابش بریزی چی هست... می گی ببخشید شما توی سایتتون فقط نوشته اید پول بریزید به حساب آلفـا بانک و شماره حساب هم داده اید اما شماره شعبه بانک را فراموش کرده اید. طرف می گه نه خانم اون متاسفانه اشتباه شده!!! بانک ما اصلا آلـفابانک نیست بلکه دویچه بانک... یادداشت کنید!!!!!!!!!!!! من دیگه سرم سوت می کشه. فکرش را بکن که من پول را به حسابی ریخته بودم که توی سایت سفارت اعلام شده و بانک هم بخاطر شماره شعبه بانک ایرادی نگرفته بود!! بعدش می دونید به چی فکر می کنم؟ این که به تمام این سایتها ایمیل بزنم و بهشون بگم شماره تلفن آبدارچی شون را بگذارن توی سایت. این تنها راه حل این مشکله. فکرش را بکنید. زنگ می زنید به آبدارچی مشکلتون را مطرح می کنید و بهش قول می دید که وقتی اونجا رسیدید یه ۲۰۰ تومنی میگذارید کف دست زحمت کشش و اونم دقیقا می دونه که شما باید با کی تماس بگیرید و حتی خودش می تونه بره براتون بپرسه و برگرده نتیجه را هم بهتون بگه. حتی می تونه آدم پول به حساب این آقای آبدارچی زحمت کش بریزه ولی در عوض کار آدم حل می شه و اونهمه هم پول بی حساب خرج تلفن و این حرفها نمی شه. 2:13 PM نوشا - 0 نظر
یازدهم تیر ماه 1387
7/01/2008
3:21 PM نوشا - 0 نظر
|
