|
دوم آبان ماه 1386
10/24/2007
دیشب جای همگی شما خالی برنامه صمد و هادی خرسندی بود توی شهر فسقلی ما... برنامه شون توی یک کلیسا بود و کل کلیسا پر شده بود چیزی که من فکرش رو نمی کردم... هادی خرسندی هم همش می ترسید که صاعقه ای چیزی از آسمون بر سرش نازل بشه که با اینهمه مسلمون توی کلیسا داره برنامه اجرا می کنه. برنامه قشنگی بود... سه ساعت تمام به خنده طی شد... چیزی که هست اینه که توی آلمان وقتی که داری می ری یک برنامه ای می تونی با خیال راحت همینجوری از راه دانشگاه بری و می دونی که همه هم همینجور هستند... می دونی که اگه خیلی به خودت برسی حتما انگشت نما می شی. اما چیزی که یادت نمی مونه اینه که ایرانیا ۱۰۰ سال هم که اینجا بوده باشند اون آرایش غلیظ مثل مال عروسی و لباس شیک و پیک و پالتوی پوست خز و اینجور مقولات رو فراموش نمی کنند... اینه که وقتی از راه داشگاه می ری اونجا طبق معمول همون حسی بهت دست می ده که توی ایران توی هر مجلسی که می رفتی: حس هپلی بودن. برنامه که طبق رسم ایرانی نیم ساعت دیرتر شروع می شه هم توی اعصاب من یکی که نمی ره... می دونم که همیشه باید صبر کرد که همه برسند... اما چیزی که از همه کیفور تر بود و اصلا انتظارش رو نداشتم رسم همیشگی خرابی بلندگو بود... یادتونه توی ایران هر وقت هر برنامه ای که بود نیم ساعت اولش به یک دو سه و خش خش و آلارم بلندگو طی می شد؟ دیشب هم دوباره... یک جوری خیلی آدم حس می کرد که توی ایرانه. خلاصه دم این کتابفروشی ایرانی شهر ما گرم که هر از گاهی اینجور برنامه ها رو ردیف می کنه. لینک یکی از برنامه های قبلی صمد و ... 11:10 AM نوشا - 0 نظر
هفدهم مهر ماه 1386
10/09/2007
همینجور که داری به اونهمه تصویر عین هم نگاه می کنی یکهو یک تصویر عجیب غریب نظرت رو جلب می کنه... یک خانم چادر مقنعه ای می بینی که داره در شبکه CNN حرف میزنه... با خودت فکر می کنی... این ایرانیه؟ می تونه هم البته عرب باشه یا هر چیز دیگه... نینوچکا می گه گمونم ولی ایرانیه... چادر و مقنعه رو هم رو هم مال ایرانیاست. همینجوری که مشغول تجزیه تحلیل قیافه خانمه هستم و در حال حدس زدن که قضیه چی می تونه باشه تصویر عوض می شه می ره توی خیابونهای تهران و دخترها و زنهای ایرانی را نشون می ده و برخورد پلیس باهاشون رو و کلیپی از همه اون عکسهایی که این روزها همه دیده ایم... و حتی اون فیلمی که با موبایل گرفته شده که دختری را به زور می برند. http://www.youtube.com/watch?v=jbxgX-Y6ux4 همین جوری خشکت زده... نینوچکا اونطرف تر داره دنبال چیزی می گرده... اونهم دیده طبیعتا اون چیزی که من دیده ام و حالا داره زیر چشمی نگاه می کنه. می ترسه که حالم گرفته شده باشه... حالم گرفته است. بدتر از همه اینکه دلم تنگه. امروز صبح چشمم از خواب که بیدار شدم چی جلوی چشمم باشه خوبه؟ ... تصویر پوشاک وحدت سر انقلاب! نینوچکا کله رو تکون می ده و می گه حالت خیلی خر... بهش می گم خر هم خودتی... اینو هم از دست ندید... گزارش تصویری از دانشگاه تهران و سخنرانی آقای رییس جمهور http://www.edunews.ir/index.php?view&sid=13753 3:56 PM نوشا - 0 نظر
دوازدهم مهر ماه 1386
10/04/2007
تور دو ساعته در محل کاری که تا همین 30-40 سال پیش کارگران در آن کار می کردند زیر باران شدید و هوای سرد آدم را به طرز وحشتناکی به فکر می انداخت. وقتی که راهنما تعریف می کرد که مردانی که اینجا کار می کردند در سن 46 سالگی از بیماری از پا در می آمدند... وقتی که سالنی را نشون می ده توضیح می ده که این سالن در تابستان گرمتر از بیرون و در زمستان سردتر از بیرونه... شعار رایج کارفرماهای اون زمان را برامون تکرار می کنه: تنها چیزی که می تونه شما رو خوب گرم کنه عرق کاره: سخت کار کنید و دیگه نه سرما حس می کنید و نه گرما... توی یکی از سالنهای دیگه توضیح می ده که در اون زمان در کل کارخانه دستشوئی هم وجود نداشته ... هر کارگری موظفه که توی خونه غذاش رو بخوره.. دستشوئیش رو بره و زمانی که سر کاره فقط در خدمت کار باشه. ظاهرا بعدها یکی دو تا توالت درست کرده اند که طبیعتا برای استفاده از اون باید صلاحیت کافی داشته باشی تا سرکارگر کلید را به تو تحویل بده. تمام مدت فکر می کردم که وقتی جامعه امروز آلمان رو می بینی با اون همه سوسولی اصلا باورت نمی شه که اونها زمانی ااینقدر وحشتناک زندگی می کرده اند. با خودت فکر می کنی چقدر شرایط زندگی روی فرهنگ یک ملت موثره... 10:59 PM نوشا - 0 نظر
دهم مهر ماه 1386
10/02/2007
چند تا ایده دارم که پیاده کردنشون شاید کمی زمان ببره... اما همین فکر کردن به این ایده ها هم آرامش بخشه. مثلا چیزی که بهش فکر می کنم گذاشتن یک کارسوق علمی هست که بعد از کارسوق هم آدم بتونه با بچه ها کمی حرف برنه. توی مدرسه یا دانشگاه یا حتی توی شهرداری... چیزی که همیشه بهش فکر می کنم اینه که توی ایران چقدر می تونی روی آدمها نفوذ داشته باشی و چقدر می تونستی کمک کنی که بهتر فکر کنند. اینجا خیلی پیش نمی یاد که آدمهایی رو ببینی که با حقوق خودشون آشنا نباشند. یا آدمهایی که با حقوق بشر آشنا نباشند... یا حقوق زنان یا حقوق کودکان. یا کارگران... ایده کمپین یک میلیون امضا خیلی منو گرفته. تمام قشنگی این ایده در اینه که برای گرفتن یک میلیون امضا باید حداقل با 5-6 میلیون نفر حرف بزنی و سعی کنی که متقاعدشون کنی. قشنگیش به اینه که با آدمهایی طرف می شی که تا به حال به عمرشون چیزی از حقوق زنان و حقوق بشر نشنیده اند و برای اولین بار بهشون می گی که چنین چیزی اصولا وجود داره. مهم نیست که امضا کنند یا نه. مهم اینه که می دونن که چنین چیزی وجود داره. نه اینکه تازه با کمپین آشنا شده باشم... چیزی که منو به اینجا نوشتنش می کشونه اینه که مرتب با این مساله مواجه می شم که توی ایران خیلی کم اونو می شناسن. شاید قدم بعدی هم یک کمپین کلی تر باشه که کلا حقوق بشر را در بر بگیره. http://www.wechange.info/ 8:44 PM نوشا - 0 نظر
|
